Presidenti amerikan Donald Trump e ka përmendur Kosovën dhe Serbinë për herë të tretë brenda një muaji, duke theksuar se nën drejtimin e tij u arrit një marrëveshje historike në Uashington dhe duke sugjeruar se meriton Çmimin Nobel për paqe.
Por pse po e rikthen Trump kaq shpesh këtë temë, në një kohë kur shumica e votuesve të tij në SHBA nuk kanë as lidhje dhe as njohuri për Ballkanin?
Sipas ekspertëve ndërkombëtarë, Trump ka dy arsye kryesore:
1. Dëshiron të përforcojë imazhin si lider që sjell paqe, pas dështimeve në çështje më të mëdha globale si Ukraina, Izraeli apo Irani.
2. Po përgatitet për fushatën e ardhshme presidenciale dhe kërkon të tregojë se ka pasur arritje konkrete gjatë mandatit të tij. Marrëveshja Kosovë-Serbi është një nga të paktat që ai mund ta përdorë si provë.
Gjatë mandatit të parë, Trump emëroi Richard Grenell si të dërguar special për bisedimet mes Kosovës dhe Serbisë.
Në shtator 2020, nën ndërmjetësimin amerikan, u arrit një marrëveshje në Shtëpinë e Bardhë, e cila fokusohej në bashkëpunim ekonomik, por pa përfshirë njohjen reciproke.
Në marrëveshje përfshihej dhe një pikë e diskutueshme: Serbia do të zhvendoste ambasadën në Jerusalem, ndërsa Kosova do të njihte Izraelin. Kjo shkaktoi reagime të ashpra në Bashkimin Evropian, i cili ishte lënë jashtë këtij procesi.
Së fundmi, Trump është shprehur se po merret sërish me çështjen e Kosovës dhe Serbisë. Edhe studiuesi britanik Timothy Less e ka përforcuar këtë ide, duke thënë se Trump e sheh këtë temë si “punë të papërfunduar” dhe mund të rikthehet me një qasje më të drejtpërdrejtë, ndryshe nga administrata e ish-presidentit Biden.
Ndërkohë, BE ka reaguar pa përmendur emra, duke ritheksuar se do të vazhdojë bashkëpunimin me SHBA-në për paqen në Ballkan, por pa e përjashtuar rolin e saj udhëheqës në dialog.
Në thelb, përmendja e shpeshtë e Kosovës nga Trump nuk vjen nga ndonjë zhvillim i ri konkret, por si pjesë e strategjisë së tij për të rikthyer vëmendjen mbi arritjet e veta. Dhe fakti që e përdor kaq shpesh këtë temë, tregon se për të, Ballkani është ende një kartë politike që mund t’i vlejë.
