Sulmet me raketa të Iranit në drejtim të Izraelit gjatë orëve të natës nuk janë thjesht çështje kohe — ato janë pjesë e një strategjie të ndërtuar mbi nevoja teknike, mbijetesë ushtarake dhe efekte psikologjike.
Në shumicën e rasteve, lëshimet e raketave ndodhin pas perëndimit të diellit, në një orar ku zbulimi dhe ndërhyrja ndaj tyre janë më të vështira.
Raketat me rreze të gjatë si ato të serisë “Shahab”, përdorin karburant të lëngshëm dhe kërkojnë përgatitje të ndërlikuar para lëshimit. Ky proces është i ndjeshëm ndaj zbulimit nga satelitët dhe dronët, ndaj nata ofron një maskim natyral për ekipet e lëshimit. Ulja e dukshmërisë në orët e vona ul rrezikun që këto raketa të zbulohen dhe asgjësohen para nisjes.
Goditjet gjatë natës ndikojnë edhe në aspektin psikologjik. Sulmet në errësirë krijojnë më shumë pasiguri dhe panik, sidomos kur ndodhin kur shumica e njerëzve janë në gjumë ose në ambient të mbyllur.
Në thelb, lëshimet gjatë natës janë produkt i një strategjie që kombinon mundësitë teknologjike me nevojat taktike.
Irani kërkon të rrisë efektivitetin e sulmeve dhe të ruajë mundësinë e goditjes së objektivave, duke kufizuar njëkohësisht rrezikun për forcat e veta në terren.
